In de nacht van woensdag op donderdag 25 juli is de cellist Anner Bijlsma overleden.

Anner was van 1971 tot 1989 docent cello op de klassieke afdeling van onze school, waar hij zelf vanaf zijn veertiende studeerde bij Carel van Leeuwen Boomkamp.

Anner Bijlsma werd geboren in Den Haag in 1934 en leerde aanvankelijk veel van de lessen van zijn vader, die trombone speelde in het Residentie orkest. Vaak gingen die lessen over het `wezen `van de muziek.

Hij was een begaafd, eigenzinnig, creatief, veelzijdig en bevlogen cellist; 25 jaar was hij toen hij in Mexico het Pablo Casals concours won. In de jaren vijftig en zestig was hij eerste cellist bij het Koninklijk Concertgebouworkest. Daarnaast was hij een groot kamermuziekspeler o.a met zijn ensemble L’Archibudelli en bevlogen docent aan de conservatoria van Den Haag en Amsterdam .

Zij interpretaties van Beethoven, Boccherini en Bach maakten hem wereldberoemd en een invloedrijk. Anner noteerde zijn opvattingen over Bach onder meer in zijn boek The Fencing Master.

Anner Bijlsma trok leerlingen aan uit alle landen en was een leraar en speler die zich moeiteloos bewoog tussen alle muziekwerelden. Hij stimuleerde zijn leerlingen steeds ook die vrijheid en onafhankelijkheid in de praktijk te brengen.

Ik studeerde bij hem in Den Haag van 1980 tot 1986. Wanneer we het over vingerzettingen hadden mocht het nooit over de gemakkelijkste gaan, nee, altijd moest gezocht worden naar de mooiste- in dienst van de componist- zijnde vingerzetting en wanneer dat, zo zei hij eens, toevallig je neus was, dan moest dat maar zo. Het ging altijd over muziek, over je dienstbaar opstellen t.o.v. de componist en de compositie. Als leraar was hij anti- autoritair en ook verlangde hij van zijn studenten een open, maar kritische houding.

De maandelijkse voorspeelavonden waren samen met de Amsterdamse studenten. Ter gelegenheid van zijn tachtigste verjaardag maakte zijn dochter Carine in samenwerking met onze school en leerlingen een documentaire.

Afgelopen februari kwamen we allemaal weer bij elkaar in zijn huis om zijn vijfentachtigste verjaardag te vieren

Hij kon het toen niet laten om ons te onderwijzen in de streken van de solosuites van Bach .Hij was nog steeds onze leermeester en wij zijn leerlingen.

Maandag 8 juli heb ik Anner nog opgezocht en hebben we samen naar muziek geluisterd.

We luisterden o.a. naar dubbelconcert voor viool en cello van Brahms waar hij samen met Vera Beths (viool) op de opname speelde. Zijn diepe liefde en volle overgave voor de muziek vielen mij toen ook weer op. Alle andere oud -studenten en ik voelen ons bevoorrecht dat we bij hem konden studeren. Wij zullen onze muzikale en cello vader heel erg gaan missen.

Lucia Swarts