Het jaarlijkse hoogtepunt voor de afdeling Docent Muziek zit er weer op. Voor The Case werken tientallen studenten gedurende drie weken keihard toe naar een spectaculaire muziektheatervoorstelling. Niet alleen Docent Muziek studenten gaan tot het uiterste, ook voor de studenten van Art of Sound is dit elk jaar weer een belangrijk moment in de opleiding. Door de intensieve samenwerkingen en nieuwe uitdagingen leert iedereen die deelneemt veel van dit project. We praten erover met Simon Kalker (Art of Sound) en Emiel Semmekrot (Docent Muziek). Voor hen beiden was het de tweede keer dat ze meewerkten aan The Case.

Het thema van The Case dit jaar was ‘Kleurrijk’ een tegenhanger ten opzichte van het thema Beton van vorig jaar. De regisseur was Pepijn Cladder.

Emiel: ‘Er stond nog niets vast van tevoren, maar de regisseur wilde dat het een creatief proces werd van de hele opleiding. Dus we hadden heel veel eigen mogelijkheden.
Voor The Case hebben we altijd drie repetitieweken, waarbij de eerste week echt is bedoeld om alle stukken te repeteren. Later zijn er twee aaneengesloten weken waarin de voorstelling in elkaar wordt gezet. De bedoeling was dat elke student maximaal twee stukken inleverde. In de eerste week konden we al die stukken repeteren, op vrijdag was er een auditie. Hiervoor hebben we een panel samengesteld met twee studenten uit elke jaarlaag. Zij selecteerden de stukken die uiteindelijk in de voorstelling terecht zijn gekomen. Ze letten erop dat iedere student tot zijn recht kwam. In The Case kunnen we jaarlijks laten zien wat we allemaal doen op onze opleiding en wat we allemaal kunnen, daarom proberen we altijd een zo divers mogelijk programma samen te stellen.’

Krachten bundelen
Emiel: ‘Dit jaar hadden we voor het eerst een samenwerking met studenten van de KABK. We hebben alle stukken opgenomen en naar hen toegestuurd. Vervolgens kwamen we met iedereen bij elkaar en zijn er allemaal ideeën gemaakt en bedacht hoe deze een aanvulling konden zijn op The Case, met bijvoorbeeld decor, licht, of het ontwerpen van de poster.
Ik heb van deze samenwerking veel geleerd over wat er allemaal mogelijk is. Ze kwamen bijvoorbeeld met ideeën als het verwerken van geur in de voorstelling en allemaal dingen waarvan ik niet eens wist dat ze bestonden.

Het was echt leuk dat er allemaal nieuwe invloeden waren, een andere manier van kijken naar muziek. Wij zijn vooral bezig met hoe het klinkt en zij zijn juist meer gericht op hoe je ernaar kijkt. De visuele projecties die ze bij onze muziek gemaakt hebben voegden ook echt een derde laag toe aan de ervaring. Dat was heel bijzonder.’

Een samenwerking die al veel langer loopt is de samenwerking met de afdeling Art of Sound.
Simon: ‘The Case is ook een van de grotere projecten voor de afdeling Art of Sound. We werken hier elk jaar aan met een groot team van studenten. Iedereen heeft dan zijn eigen rol. Het eerste jaar dat ik meedeed stond ik op de monitors, toen was ik verantwoordelijk voor het geluid dat de studenten zelf horen. Dit jaar was ik de projectleider dus ik was eindverantwoordelijk voor alles wat met geluidstechniek te maken heeft.'

Emiel: ‘Het is heel fijn dat de Art of Sound studenten er zijn. Op het toneel zie je ze eigenlijk niet, alleen de laatste voorstelling hebben ze even een applaus in ontvangst genomen, maar dat is natuurlijk zeker iets wat ze wel verdienen. Zonder hen hebben wij geen voorstelling. Ze doen hun werk supergoed en ze zijn heel hard bezig voor ons om het geluid zo goed mogelijk te krijgen. Je leert ook heel veel van elkaar. Ik ben zelf helemaal niet zo bezig met hoe iets klinkt vanuit de speakers door de microfoon, dus dan is het heel interessant dat zij daar heel veel kennis over hebben.’

Professionaliteit
Emiel: 'Docent Muziek is sowieso een heel hechte opleiding, maar in zo’n Case week zijn we wel echt heel intensief met elkaar bezig. We werken heel serieus naar het eindresultaat toe, daardoor leer je ook echt hoe zo’n repetitieproces in zijn werk gaat en hoe je daar professioneel mee om moet gaan.
We kennen elkaar al heel goed, maar The Case is misschien wel het meest intense project wat samenwerking betreft, omdat het echt twee weken achter elkaar heel hard werken is. We zijn best wel kritisch op elkaar, maar we helpen elkaar er wel echt doorheen.'

Simon: ‘Eigenlijk is de voorbereidingstijd voor zo’n groot project best kort. We weten kort van tevoren pas wat precies de bedoeling is en we hebben maar een paar weken om ons goed voor te bereiden. Dus dat is hard werken, lange dagen maken en weinig slapen, maar het is juist ook heel leuk om met zijn allen in zo’n korte tijd zo’n grote productie neer te zetten. Dat de sfeer zo goed is draagt daar ook aan bij.
We gebruikten een taakverdeling die meer wordt gebruikt door geluidstechnici. Eén persoon regelt het geluid in de zaal, een ander het geluid voor de muzikanten, en nog een ander regelt alle zenders voor de zangers. Bij dit project was er ook iemand die geluidsopnames maakte. Verder zijn er nog ‘stagehands’, mensen die helpen met de opbouw en de afbouw en tussendoor kunnen assisteren op het podium. Als teamleider moest ik vooraf het ontwerp maken voor de geluidsversterking. Ik overleg met iedereen wat ze nodig hebben en hoe we de productie aan gaan pakken. Voor mij was het ontzettend leerzaam om teamleider te zijn.’

Leren in de praktijk
Emiel: ‘In deze voorstelling heb ik voor het eerst gedirigeerd. Wat ik echt geleerd heb, is hoe je een repetitieproces leidt en hoe je samen, met een visie, ergens naartoe kan werken. Het stuk dat ik dirigeerde, Partita, van Caroline Shaw, is een heel moeilijk stuk voor 16 zangers. We hadden heel hard gewerkt en telkens merkten we dat het op zich wel stond, maar nog niet zoals we wilden. Op gegeven moment hebben we een heel lange en gefocuste repetitie ingepland en toen hebben we het uiteindelijk gewoon heel goed kunnen uitvoeren. Ik heb heel veel geleerd van dat proces, van die twijfelachtige momenten die dan uiteindelijk doorbroken worden met een zelfverzekerde uitvoering als resultaat.’

Simon: ‘Tijdens dit soort projecten krijgen we goede begeleiding van docenten. Vorig jaar was Jeroen Bas tijdens The Case onze speciale coach. Nu is hij onze hoofdvakdocent geworden, maar was hij er ook weer om ons te begeleiden. Onze docent Jos Diergaarde was er ook bij om te helpen. Bij de eerste voorstelling was ons afdelingshoofd Paul Jeukendrup er om te kijken. Naderhand gaf hij nuttige tips die we in de volgende voorstellingen konden toepassen.'

Favoriet moment
Emiel: ‘Het moment net voor de voorstelling vond ik elke keer erg bijzonder. We merkten tijdens de repetities dat we niet altijd een collectieve concentratie hadden, dus vroegen we Pepijn om een concentratieoefening, die we voor elke voorstelling even samen konden doen. Dat was heel fijn, dan was je even heel erg samen met elkaar.’

Simon: ‘Het leukst was dat het steeds beter ging. Ik zag de kwaliteit van de geluidsversterking elke show beter worden. En ook de optredens zelf werden steeds beter. En natuurlijk is de sfeer en de samenwerking met de Docent Muziek studenten heel erg leuk!'